Bir ev düşün büyük küçük,eski yeni hiç farketmez içerisinde sen ve ben. Bazen şen kahkahalarımızla ,bazen fırtınalı kavgalarımızla dolan.Ama herseye ragmen tek bir gülüşümüzle birbirimizi affettiğimiz.kuşun kanadında her an ucup gidecek bir sevgili gibi değil, kızsanda sinirlensende atamayacağın, uzaklaşamayacağın ve her daim kabul bulacak olan aile bireyi gibi. Hani kızarız bazen kocamann kavgalar ederizz aile ile kelimeler kifayetsizce cıkar ağızdann , son duygusunu harcarız yüreğinn hunharca vurup kapıları giderizz sanki hiç dönmeyecekmiş gibi ama bilirizki hepp dönerizz yine sevgimizle. işte bizde öyle aynı kandanmışcasına severiz belki dönerizz yine ve yine severizz.
Çıplak ayaklarla yere basarız mesela evdeki 2. kişinin ayak sesleri olur bu kulağımızda, bilirz o sesleri duydugumuzda o yanımızda ,sağımızda solumuzda ,zor anımızda , şen kahkahamızın ortasında. Bazen tek bir mum ışığıyla, bazen tek bir dal çicekle, bazen tek bir dokunuşla,bazen tek bir gülüş minicik bir öpüş ile köpürtürüz aşkımızı. Cümle bile kuramayız bu duygunun üzerine lal olur tüm kelimeler tüm ifadeler . Derin bir nefes alıp şükredercesine yaslarız başımızı sevgilinin gögüsüne. Kolları vücudumuzu sevgisi ruhumuzu sarar.
Şems'in de dediği gibi "ister yar ol ister yara, lutfunda başım üstüne kahrında".
GÜL...
hatta Sezen Aksu söylesin "gel sarıl bana"
Gel sarıl bana,sarıl ruhuma… Hava soğuyor. Bahar gelmiyor bir türlü tam güneş açtı ısınacağız derken gökyüzü karanlığa bürünüyor. Bulutlar durmadan ağlıyor. Dünya yorgun,üzgün kendisini terkedenlere düşünmeden zarar verenlere kırgın… Gel sarıl bana,ruhumu sarayım ruhuna, yaşanmamış ne varsa yaşayalım korkmadan…
diyelim bitirelim:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder